Stefan PLEWNIAK (skrzypce) – wybitny polski skrzypek pochodzący z Krakowa, gdzie studiował. Specjalizuje się w wykonawstwie muzyki barokowej. Naukę kontynuował m.in. w Holandii (Maastricht Conservatory) i Francji (Conservatoire National Superieur de Musique et de Danse). Współpracuje z takimi zespołami, jak Cappella Cracoviensis, Kammeroper Köln i Amsterdam Symphony Orchestra. Jako koncertmistrz występował z renomowanymi zespołami, np. z Orchestra 1756 czy Contrasto Armonico. Jest założycielem i liderem orkiestry Il Giardino d’Amore Kraków/Wiedeń (www.ilgiardinodamore.com). W 2013 roku reaktywował zespół Cappella dell’Ospedale della Pietà w Wenecji (www.veneziadivivaldi.com). Z orkiestrami tymi koncertuje na całym świecie.
Stefan Plewniak jest wspierany przez Fundację Meyer i Société Générale de Paris.
Nagrywa płyty dla wytwórni: Naïve, Alia Vox, Ayros i Ëvoe Records.
Występował jako solista i lider zespołów na wielu prestiżowych festiwalach w Europie iUSA, wśród nich: Kraków Bach Festival, Oude Muzik Festival (Utrecht), Bach Festival (Wiedeń), Tartini Festival (Pirano), Styriarte Festival (Graz), Dramma per Musica Opera (Warszawa). Występował jako solista w słynnej Carnegie Hall NYC i Mozarteum w Salzburgu. Koncertuje m. in. w Europie, USA, Kanadzie, Chinach. Stefan Plewniak jest zapraszany do prowadzenia kursów mistrzowskich w Oslo, Los Angeles, San Diego, Chicago. W latach 2015 – 2016 artysta dyrygował produkcjami operowymi na Festiwalu Operowym w Bydgoszczy i Festiwalach Operowych w Warszawie, jak również produkcją baletową podczas tournée w Norwegii. W latach 2017 – 2018 będzie ponownie dyrygował w Warszawie, a także w Oslo.
CAPPELLA DELL’OSPEDALE DELLA PIETÀ VENEZIA – wyjątkowa orkiestra utworzona w Wenecji na wzór modelu słynnej orkiestry Antonia Vivaldiego. Cappella dell’Ospedale della Pietà nie jest zwykłym zespołem, lecz orkiestrą składającą się z utalentowanych dziewcząt. Została odbudowana na wzór orkiestry z XVIII wieku, założonej w sierocińcu dla dziewcząt w Wenecji, i doprowadzona do blasku oraz świetności przez „Maestro di Violino e di Coro” – Antonia Vivaldiego. Jego znakomite kompozycje i poziom artystyczny orkiestry sprawiły, że w bardzo krótkim czasie Cappella zyskała uznanie jednej z najlepszych orkiestr na świecie.
Wenecja była miejscem, do którego przybywali wszyscy, od artystów i podróżników po włodarzy państw. Orkiestra prezentowała dla nich dzieła Vivaldiego i mistrzów weneckich, mając za swoją siedzibę kościół Chiesa di Santa Maria della Pietà. Dzisiaj Cappella jest związana z Fondazione Cini, która w Wenecji zajmuje się badaniami nad muzyką Vivaldiego. Reinkarnacja Cappelli miała miejsce w 2013 roku z inicjatywy Stefana Plewniaka – absolwenta Konserwatorium w Krakowie, Maastricht i Paryżu. Cappella dell’Ospedale della Pietà to międzynarodowa grupa młodych, pełnych pasji artystek z Włoch, Polski, Austrii, Francji i Holandii specjalizująca się w grze na instrumentach z epoki baroku. Wykonuje muzykę nie tylko Antonia Vivaldiego, ale także innych weneckich mistrzów. Koncerty Cappelli charakteryzują się niepowtarzalną atmosferą i niesamowitą energią. W 2016 roku Orkiestra wydała swoją debiutancką płytę pt. „Carnevale di Venezia” z udziałem znakomitych solistów: Jakuba Józefa Orlińskiego, Miriam Albano oraz Natalii Kawałek (wyd. Ëvoe Music). W swojej karierze artystycznej zespół miał przyjemność koncertować w Niemczech, Austrii, Słowenii, Polsce, a w przyszłości planowane są również koncerty w innych krajach europejskich, USA i Azji.
Magdalena PILCH (flet traverso) – w 1997 roku ukończyła studia magisterskie w klasie fletu Grzegorza Olkiewicza w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. W latach 1998 – 2002 odbyła studia podyplomowe w klasie fletu traverso u prof. dr. Linde Brunmayr – Tutz w Staatliche Hochschule für Musik w Trossingen (Niemcy). W 2013 roku przeprowadziła przewód habilitacyjny w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach, którego tematem była Kompleksowa wizja fletu romantycznego w zakresie budowy, brzmienia, techniki gry i praktyki wykonawczej według Die Kunst des Flötenspiels in theoretisch – praktischer Beziehung dargestellt von A.B. Fürstenau op. 138. Od 2009 roku jest zatrudniona jako adiunkt w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Gra na fletach renesansowych, barokowych, klasycznych i romantycznych. Jest współzałożycielką jedynego polskiego konsortu poprzecznych fletów renesansowych Cantus Mollis, a także zespołu muzyki dawnej Filatura di Musica. Zajmuje się również wykonywaniem repertuaru kameralnego I połowy XIX wieku na instrumentach historycznych. Jest redaktorem naczelnym półrocznika artystyczno-naukowego „Notes Muzyczny” wydawanego przez Wydział Fortepianu, Organów, Klawesynu, Muzyki Dawnej i Jazzu Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi.
Marek NAHAJOWSKI (flet podłużny) – ur. 1979 r., teoretyk muzyki, flecista grający na kopiach instrumentów historycznych. Ukończył z wyróżnieniem studia w zakresie teorii muzyki pod kierunkiem R. D. Golianka (Łódź 2003) oraz fletu podłużnego w klasie T. Dobrzańskiego (Wrocław 2007); od 2010 roku adiunkt w Katedrze Teorii Muzyki na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, gdzie prowadzi przedmioty związane z praktyką wykonawczą muzyki baroku, historią teorii muzyki i praktyki kompozytorskiej, a od 2011 roku także klasę fletu podłużnego. Jest autorem pierwszego polskiego tłumaczenia traktatu J. J. Quantza Versuch einer Anweisung die Flöte traversiere zu spielen oraz rozprawy poświęconej jego sonatom fletowym (wyd. Łódź 2013), za którą otrzymał nagrodę w prestiżowym Konkursie im. Ks. Prof. Hieronima Feichta. Zainteresowania naukowe Marka Nahajowskiego koncentrują się na hermeneutycznej interpretacji utworów muzycznych XVI – XVIII wieku oraz estetyce i praktyce wykonawczej epoki baroku i wczesnego klasycyzmu. Jako instrumentalista występował z wieloma zespołami muzyki dawnej, m.in. Il Tempo, Ars Cantus, Concerto Polacco, Royal Baroque Ensemble, Filatura di Musica. Artysta jest również zapraszany jako gościnny wykładowca kursów interpretacji muzyki dawnej. W 2014 roku ukazała się jego solowa płyta poświęcona fantazjom fletowym G. Ph. Telemanna, a w 2018 roku – suitom J. B. de Boismortiera.
FILATURA DI MUSICA – zespół specjalizujący się w wykonawstwie historycznym. Jego nazwa łączy przemysłowe, włókiennicze tradycje miasta Łodzi (wł. filatura – przędzalnia) ze sztuką muzyczną. Muzycy w większości zawodowo związani z Łodzią to absolwenci prestiżowych uczelni artystycznych na świecie: Schola Cantorum Basiliensis, Koninklijk Conservatorium w Hadze, Musikhochschule w Trossingen czy Conservatoire de Musique w Grenoble. W repertuarze zespołu znajduje się europejska muzyka renesansowa, barokowa i klasyczna. Filatura di musica współpracuje z innymi polskimi instrumentalistami specjalizującymi się w historycznych praktykach wykonawczych i grającymi na instrumentach dawnych, a także ze śpiewakami i tancerzami. Dotychczas zespół wystąpił m.in. w Filharmonii Łódzkiej oraz na festiwalach: Forum Musicum, Barok na Spiszu, Kultura Wieków Dawnych, Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej w Częstochowie, Frankofonia 2016. Był także rezydentem Podkarpackiej Letniej Akademii Muzyki, występując w Pałacu Biesa w Olszanicy oraz w Uhercach Mineralnych w ramach programu Kultury Dostępnej na zaproszenie Fundacji Krośnieńskiej im. Ignacego Paderewskiego.
Eliza PTASZYŃSKA (ur. w Olecku) – historyk sztuki, kustosz w Muzeum Okręgowym w Suwałkach. Zajmuje się malarstwem polskim dziewiętnastego wieku, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości powstałej w monachijskim środowisku artystycznym. Opublikowała monografię Alfred Wierusz-Kowalski 1849–1915. Opracowała albumy dotyczące tego artysty (Obrazy w drewnie żłobione. Twórczość Alfreda Wierusza-Kowalskiego w drzeworytach, 2009; Wierusz-Kowalski. Malarstwo, 2015; Alfred Wierusz-Kowalski, 2017) i polskiego malarstwa monachijskiego (Malarze polscy w Monachium, 2005, Egzotyczna Europa. Kraj urodzenia na płótnach polskich monachijczyków, 2015) oraz liczne studia i materiały. Jest kuratorką wielu wystaw malarstwa.
Interesuje się dziejami swojego miasta i Prus Wschodnich. Opracowała książki o dziejach Olecka pt. Taka sobie historia. Marggrabowa – Treuburg – Olecko, 2010 oraz Olecko. Historia w stu ilustracjach, 2017. Od 2010 roku prowadzi Olecką Izbę Historyczną.
Aleksandra ZAMOJSKA – sopran, absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Z. Donat oraz salzburskiego Mozarteum w klasie L.Sukis i B.Zakotnik. Jeszcze jako studentka pracowała w Warszawskiej Operze Kameralnej, wykonując głównie muzykę polskiego baroku i dzieła C. Monteverdiego. W latach 1996 – 1998 była dwukrotną stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki, w roku 1999 – stypendystką Ministerstwa Austrii. W 2002 roku wystąpiła na festiwalu Ruhr Triennale w oratorium Drabina Jakubowa A.Schönberga pod dyrekcją K.Nagano, a z K.Wien w kolażu muzyczno-baletowym Wolf z muzyką W.A.Mozarta. W Montpellier pod batutą M. Minkowskiego wykonała oratorium Chrystus na Górze Oliwnej L. van Beethovena i zagrała rolę Paminy z Czarodziejskiego fletu W. A. Mozarta. W paryskich teatrach Bastille i Palais Garnier śpiewała w operach: Borys Godunow M. Musorgskiego, Miłość do trzech pomarańczy S. Prokofiewa, Eliksir miłości G. Donizettiego, Orfeusz i Eurydyka Ch. W. Glucka (reż. P. Bausch) oraz w Don Giovannim W. A. Mozarta (reż. M. Haneke). W 2006 roku na Festiwalu w Salzburgu wystąpiła w operach Bastien i Bastienne oraz Dyrektorze teatru W. A. Mozarta. Z Berlińską Orkiestrą Symfoniczną wykonała pieśni K.
Szymanowskiego, a z Bamberger Symphoniker – Chantefleurs et Chantefables W. Lutosławskiego.
Interpretowała partie napisane specjalnie dla niej: w spektaklu Zangezi H. Parr (Madryt 2007), w oratorium Et iterum venturus est P. Bannister (Paryż 2008). W 2008 roku na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Sakralnej Gaude Mater zaśpiewała niedawno odnalezioną arię sygnowaną nazwiskiem W. A. Mozarta – Jesu dulcis memoria. Wraz z Wiener Akademie i Martinem Haselböckiem brała udział w spektaklu The Infernal Comedy z aktorem J. Malkovichem. Na festiwalu w Herrenhausen wystąpiła w performance-monodramie Semele G. F. Händla, przedstawionym jako pokaz mody V. Westwood. Spektakl był prezentowany, a następnie nagrodzony na Sydney Festival oraz w Korei Południowej. W latach 2011 – 2013 w teatrze we Freiburgu odegrała partie: Gildy w Rigoletcie G. Verdiego, Almireny w Rinaldzie G. F. Händla, sopranową partię w Królu Arturze H. Purcella i Jenny z Mahagonny K. Weila. Brała udział w festiwalu G. F. Händla w Göttingen, Ch. W. Glucka w Norymberdze, Schwetzingen, Chinach. Interpretacją La voix humaine F. Poulenca w reżyserii K. Bohn w Salzburgu zapoczątkowała współpracę w ramach Theatergruppe Eigenregie. Wielokrotnie nagradzana, m.in. na konkursie im. A. Sari w Nowym Sączu, L. Popp w Bratysławie, Dusznikach-Zdroju, Schwetzingen. W 2011 roku została uhonorowana „Złotą Sową”, nagrodą Jupitera – kapituły polskich intelektualistów w Austrii, za działalność artystyczną upowszechniającą kulturę polską za granicą. Goszczona przez wiele prestiżowych scen europejskich.
PANDOLFIS CONSORT – zespół powstał w 2004 roku z inicjatywy Elżbiety Sajki-Bachler, altowiolistki, absolwentki Akademii Muzycznej w Krakowie. Nazwa zespołu nawiązuje do Giuseppe Galieri Pandolfisa, lutnika greckiego pochodzenia, ucznia Nicolo Amatiego – twórcy m.in. violi d’ amore, której dwie kopie wchodzą w skład instrumentarium zespołu. Celem Pandolfis Consort jest prezentowanie utworów zarówno znanych oraz cenionych, jak i nieco zapomnianych kompozytorów epok renesansu, baroku i klasycyzmu, ze szczególnym uwzględnieniem baroku i utworów komponowanych na altówkę. Zespół wykonuje również muzykę współczesną na dawnych instrumentach, tworzoną właśnie dla niego przez kompozytorów, takich jak Stanley Grill (USA), Johanna Doderer, Franz Baur, Akos Banlaky i Gregor Hanke (Austria), oraz współczesne aranżacje dawnych utworów (Nicholas Spanos, Jacek Sajka).
Pandolfis Consort występował na renomowanych festiwalach w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, Holandii, Finlandii, Austrii, we Włoszech, na Węgrzech i Słowacji. W 2012 roku ogromnym zainteresowaniem spotkało się wykonanie Pasji wg św. Jana J. S. Bacha, w której w rolę Ewangelisty wcielił się aktor wiedeńskiego Burgtheater, Fritz von Friedl (koncert odbył się w sali koncertowej austriackiego radia ORF i był transmitowany na żywo). Pandolfis Consort wziął również udział w Festiwalu Italia Mia (ORF). W swoim repertuarze zespół posiada ponad 400 utworów. Jest organizatorem wielu cyklów koncertowych, takich jak Muzyka w kościele Zakonu Niemieckiego w Wiedniu (Deutschordenskirche 2007-2012), Międzynarodowy Festiwal im. Heinricha Ignaza Franza Bibera (corocznie od 2013 roku), TELEMANN 17 (6 monograficznych koncertów poświęconych twórczości Georga Philippa Telemanna), VIVALDI 18 (6 monograficznych koncertów zaplanowanych na rok 2018 w hołdzie Antonio Vivaldiemu). Pandolfis Consort występuje przede wszystkim w czteroosobowym składzie, w którym basso continuo realizuje wiolonczela z teorbą, jak również w rozszerzonych konfiguracjach. Podczas koncertów w Gołdapi oraz Olecku zagrają: Ingrid Rohrmoser (skrzypce barokowe), Katharina Birkfellner (altówka barokowa), Günter Schagerl (wiolonczela barokowa) oraz Matthias Krampe (klawesyn).
Piotr BURAKIEWICZ (prowadzenie koncertów) – pochodzi z Ełku, gdzie uczęszczał do Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych I i II st. (specjalizacja: akordeon). Obecnie kończy studia w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pasjonat i popularyzator muzyki operowej. Od 2017 roku współpracuje z Biblioteką „Przy Zawiszy” w Warszawie, prowadząc m.in. autorskie cykle spotkań poświęconych historii opery: Polscy śpiewacy operowy (styczeń – czerwiec 2017) oraz Operowe czwartki z Giuseppe Verdim (marzec – czerwiec 2018). Drogę prelegenta rozpoczął w 2015 roku podczas Letnich Koncertów Muzyki Dawnej w Olecku. Od 2016 roku prowadzi koncerty w ramach Międzynarodowego Festiwalu „Barok na Mazurach”. Jest także jednym z prowadzących Letnie Koncerty na Grochowskiej w Warszawie (2017, 2018). Do jednych z najważniejszych muzycznych wydarzeń, które miał zaszczyt poprowadzić, należy m.in. Gala Sylwestrowa w Ełckim Centrum Kultury (2017/2018). Współpracował m.in. z Teatrem Wielkim – Operą Narodową podczas IX Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki. W wolnym czasie udziela się w projektach edukacyjnych Filharmonii Narodowej.
Na co dzień śpiewa w Chórze ARTOS im. Władysława Skoraczewskiego przy TW-ON pod dyrekcją Danuty Chmurskiej, z którym miał zaszczyt wystąpić m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku (2016).