Liliana Stawarz – klawesynistka i pedagog. W 1988 roku ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie klawesynu Władysława Kłosiewicza, a w 1990 roku uzyskała dyplom Conservatoire National de Region de Rueil-Malmaison w klasie Huguette Dreyfus. Jest laureatką pierwszego Ogólnopolskiego Konkursu Klawesynowego im. Wandy Landowskiej w Krakowie, Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, finalistką Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego w Paryżu.
Od 2003 roku prowadzi klasę klawesynu, basu cyfrowanego, improwizacji oraz zajęcia z wokalistami – studium recytatywu i arii barokowej na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie i na Wydziale Zamiejscowym w Białymstoku.
Stopień doktora w dziedzinie sztuki muzycznej w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka uzyskała w 2003 roku, a w 2008 roku na podstawie dorobku artystycznego i przedstawionej rozprawy habilitacyjnej „Suity klawesynowe G. F. Haendla HWV 426-433 – problemy wykonawcze” otrzymała stopień doktora habilitowanego.
Lilianna Stawarz wykłada także na licznych kursach i seminariach poświęconych zagadnieniom interpretacji i wykonawstwa muzyki dawnej, m.in. od 1993 roku podczas letnich kursów Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Wilanowie.
Dokonała wielu nagrań radiowych, płytowych oraz uczestniczyła w licznych koncertach i liczących się festiwalach muzyki dawnej w kraju i za granicą, m.in. w Brugii, Brukseli, Utrechcie, Moskwie, Nowym Jorku, Nowym Brunszwiku, Rzymie i Berlinie.
Od 1991 roku związana jest z Warszawską Operą Kameralną, zarówno jak klawesynistka-kameralistka, jak i dyrygentka.
W latach 2012-2016 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Instrumentalno-Pedagogicznego w Białymstoku.
W 2005 roku odznaczona została Brązowym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego. W 2012 roku otrzymała nagrodę I st. Rektora UMFC w Warszawie, prof. Stanisława Moryto.
Royal Baroque Ensemble – zespół instrumentalny specjalizujący się w wykonawstwie muzyki barokowej, ze szczególnym naciskiem na muzykę wokalno-instrumentalną. W skład zespołu wchodzą wybitni i doświadczeni muzycy, którzy są również członkami takich zespołów jak: Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Arte Dei Suonatori, Wrocławska Orkiestra Barokowa, Fundacja Akademii Muzyki Dawnej. Muzycy grają na kopiach instrumentów z epoki, najczęściej pod kierownictwem artystycznym Lilianny Stawarz, ale również okazjonalnie pod kierownictwem Marco Vitale i Marka Toporowskiego.
Muzycy zespołu:
Grzegorz Lalek (skrzypce) – urodzony w Warszawie. Gry na instrumencie uczył się pod kierunkiem Krzysztofa Bąkowskiego i Konstantego Andrzeja Kulki. Ukończył studia na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w klasie skrzypiec Sławomira Tomasika. W 1997 roku otrzymał wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Tadeusza Wrońskiego na Skrzypce Solo, a w roku 1998 (wraz ze swoim kwartetem smyczkowym) wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Zespołów Kameralnych im. K. Bacewicza. Swój kunszt instrumentalny doskonalił, uczestnicząc w mistrzowskich kursach prowadzonych przez Simona Standage’a i Antona Stecka.
W roku 2002 dokonał premierowego nagrania utworu Mariana Sawy Largo na skrzypce i organy. W 2004 roku nagrał płytę poświęconą twórczości kameralnej Josepha Gabriela Rheinbergera, a w roku 2007 Koncert na skrzypce amplifikowane Weroniki Ratusińskiej (płyta z tym nagraniem otrzymała nagrodę fonograficzną Pizzicato Supersonic Award). Jako muzyk sesyjny wziął udział w realizacji ponad 60 płyt z muzyką klasyczną, rozrywkową i filmową. Występował na wielu festiwalach muzycznych w kraju i za granicą.
Jako skrzypek-kameralista współtworzy kilka zespołów (Xerxes Strings, Kwartet Kwadrat, Machina del Tango, The New Art Ensemble, kwartet FOURmalina), które prowadzą aktywną działalność nagraniową i koncertową. Jest członkiem i współzałożycielem grupy Tangata Quintet, z którą nagrał płyty z muzyką Astora Piazzolli (2004 r.) i polskimi tangami (2005r.) Obie otrzymały nominacje do nagrody fonograficznej Fryderyk.
Gra na skrzypcach barokowych, koncertując z wieloma zespołami specjalizującymi się w stylowym wykonawstwie muzyki dawnej (Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Concerto Polacco, Harmonologia, Il Tempo, Kleine Cammer-Musique, Sonorus Quartet). W 2009 roku założył Ensemble Hyacinthus – zespół grajacy na instrumentach historycznych w zgodzie z dawnymi praktykami wykonawczymi, a którego debiut miał miejsce na Festiwalu Noworocznym w Gstaad u boku światowej sławy sopranistki Ewy Małas – Godlewskiej.
Marcin Sochan – absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec Sławomira Tomasika i Agaty Sapiechy (skrzypce barokowe), koncertmistrz Orkiestry Barokowej La Tempesta, aranżer. Zadebiutował jako solista w wieku 10 lat na scenie muzycznej Staattheater-Gera w Niemczech. Jest laureatem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów muzycznych, stypendystą Funduszu Pomocy Młodym Talentom Jolanty i Aleksandra Kwaśniewskich, Dartington International Summer School w Wielkiej Brytanii oraz w Guildhall School of Music and Drama w Londynie w klasach Krzysztofa Śmietany (skrzypce) i Rachel Podger (skrzypce barokowe). Grę na skrzypcach doskonalił na kursach mistrzowskich pod kierunkiem Wandy Wiłkomirskiej, Konstantego Andrzeja Kulki, Mariny Jaszwili, Simona Standage’a, Johna Holloway’a, Paolo Pandolfo. Współpracuje z Warszawską Operą Kameralną – Zespołem Instrumentów Dawnych Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Filharmonią Narodową, Il Tempo, La Tempesta, Goldberg Baroque Ensemble, Mercurius, Le Passioni dell’Anima, Musica Humana, z którymi także nagrywa płyty. W swojej pracy artystycznej promuje muzykę młodych polskich kompozytorów.
Marcin Stefaniuk (altówka barokowa) – absolwent Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina, Konserwatorium im. Witolda Lutosławskiego w Krakowie oraz Podyplomowych Studiów Mistrzowskich w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Uczestniczył w międzynarodowych kursach i festiwalach muzycznych, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem artystów, takich jak: Paul Goodwin, Sirkka-Liisa Kaakinen, Jaap ter Linden, Paul McCreesh, Andrew Parrott. Obecnie współpracuje z zespołami: Wrocławska Orkiestra Barokowa, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Sinfonia Viva, La Tempesta.
Maciej Łukaszuk (wiolonczela) – specjalizuje się w wykonawstwie muzyki dawnej. Prowadzi aktywną działalność koncertową – solową oraz kameralną – biorąc regularnie udział w wielu prestiżowych koncertach i różnorodnych festiwalach artystycznych. W swoim dorobku ma występy z większością znaczących zespołów muzyki dawnej w Polsce, m.in. z Consortium Sedinum Urszuli Stawickiej, Arte dei Suonatori czy Wrocławską Orkiestrą Barokową a także z zespołami zagranicznymi, przede wszystkim Les Ambassadeurs Alexisa Kossenki. Regularnie współpracuje z klawesynistką Lilianną Stawarz.
Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (studiował u prof. Andrzeja Orkisza – wiolonczela, ad. Agaty Sapiechy – Międzywydziałowe Studium Muzyki Dawnej), Akademii Muzycznej w Krakowie (pedagog ad. Teresa Kamińska – wiolonczela barokowa) oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie (studia doktoranckie pod opieką prof. Marcina Zalewskiego). Na stałe współpracuje z Zespołem Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej Musicae Antiquae Collegium Varsoviense oraz zespołem Le Passioni dell’Anima, którego jest współzałożycielem.
Maciej Łukaszuk jest wykładowcą w Zakładzie Muzyki Dawnej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Grzegorz Zimak (kontrabas barokowy) – absolwent Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie kontrabasu Andrzeja Mysińskiego (2002, dyplom z wyróżnieniem). W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na violi da gamba w klasie Kazimierza Pyzika w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu.
Występował jako solista-kontrabasista z wieloma polskimi orkiestrami filharmonicznymi.
W roku 2001 został zaangażowany do Zespołu Instrumentów Dawnych Musicae Antiquae Collegium Varsoviense w Warszawskiej Operze Kameralnej, gdzie specjalizuje się w wykonawstwie muzyki dawnej, grając na kontrabasie barokowym, klasycznym oraz violi da gamba.
Bierze również udział w projektach takich zespołów, jak: Wrocławska Orkiestra Barokowa, Royal String Quartet, La Tempesta, Concerto Polacco, Ensemble Hyacinthus, Goldberg Ensemble czy Camerata Podlaska.
Jako gambista ma w dorobku wiele koncertów, występuje jako kameralista oraz wykonuje solowe partie violi da gamba we wszystkich Pasjach Jana Sebastiana Bacha.
Od 2014 roku jest wykładowcą w Zakładzie Muzyki Dawnej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Anton Birula (chitarrone) – studiował lutnię u prof. Toyohiko Satoh w Królewskim Konserwatorium w Hadze oraz u prof. Konrada Junghaenela w Hochschule für Musik w Kolonii. Koncentruje się na utworach solowych napisanych na lutnię barokową – taki właśnie repertuar, składający się z dzieł J. S. Bacha, S. L. Weissa oraz XVII-wiecznych lutnistów francuskich, zaprezentował na licznych recitalach lutniowych. Szczególnie zainteresowały go transkrypcje solowych utworów skrzypcowych i wiolonczelowych J. S. Bacha na lutnię barokową. Grając na teorbie, brał udział w licznych wykonaniach utworów kameralnych i orkiestrowych z wieloma różnymi zespołami specjalizującymi się w XVII-wiecznej muzyce włoskiej i angielskiej. Jego fascynacja francuską muzyką na violę da gamba doprowadziła do współpracy z rosyjskim gambistą Victorem Sobolenko, z którym w roku 2001 nagrali płytę zawierającą utwory Maraina Marais na gambę solo z teorbą jako jedynym towarzyszącym instrumentem continuo. Anton Birula współpracował z tak wybitnymi solistami jak Władysław Kłosiewicz, Nigel Kennedy, Emma Kirkby, Marek Toporowski, Olga Pasiecznik. Podczas swojej długiej współpracy z Warszawską Operą Kameralną brał udział w wystawieniach wszystkich dzieł Claudio Monteverdiego, a także oper Periego, Cacciniego, Landiniego, Scarlattiego.
Muzycy Orkiestry Symfonicznej Opery i Filharmonii Podlaskiej
– w swoim repertuarze posiada największe dzieła światowej literatury symfonicznej oraz muzykę współczesną.
Zespół występuje gościnnie w kraju i za granicą (m.in. Austria, Belgia, Białoruś, Chiny, Estonia, Finlandia, Norwegia, Francja, Litwa, Łotwa, Niemcy, Rosja, Szwecja, Ukraina, Wielka Brytania, Włochy). W 1995 roku Orkiestra OiFP pod batutą Mirosława Jacka Błaszczyka koncertowała w nowojorskiej Carnegie Hall.
Za dokonania fonograficzne Orkiestra OiFP wyróżniona została licznymi nagrodami, m.in. za album „Paderewski – Piano Concerto, Polish Fantasy” z udziałem Kevina Kennera pod dyrekcją Marcina Nałęcza-Niesiołowskiego, uhonorowana Nagrodą Akademii Fonograficznej Fryderyk 2012 w kategorii: Album Roku Muzyka Symfoniczna i Koncertująca oraz za album „Symphony of Providence” uhonorowana Nagrodą Akademii Fonograficznej Fryderyk 2016 w kategorii: Album Roku Muzyka Współczesna.
Chór Akademicki Politechniki Warszawskiej – niewątpliwie jeden z najprężniej rozwijających się zespołów chóralnych w Polsce, zaliczany do ścisłej czołówki krajowych chórów akademickich. Emanuje energią, imponuje profesjonalizmem i zachwyca brzmieniem.
Zespół tworzą w większości studenci i absolwenci Politechniki Warszawskiej – młodzi i ambitni śpiewacy, z oddaniem realizujący pasję śpiewu zespołowego.
W zróżnicowanym (śpiewanym w kilkunastu językach!) i starannie wyszukanym repertuarze ChAPW znajdziemy muzykę od renesansu po współczesność, utwory okazjonalne (pieśni patriotyczne, kolędy, itp.) i prawykonania.
W ciągu 15 lat swojej działalności Chór miał okazję wielokrotnie występować na krajowych i zagranicznych konkursach chóralnych, nierzadko plasując się w ścisłym gronie laureatów. Obecnie ChAPW śpiewa ponad 30 koncertów rocznie. Warto tu wspomnieć o regularnym udziale zespołu w prestiżowym cyklu Wielka Muzyka w Małej Auli organizowanym pod auspicjami macierzystej uczelni, jak również koncertach na zaproszenie krajowych filharmonii i renomowanych festiwali oraz przedsięwzięciach z muzyką filmową.
ChAPW jest organizatorem Mazowieckiego Festiwalu Chórów Akademickich Vivat Academia.
Wanda Franek, mezzosopran, to młoda śpiewaczka, o rzadko spotykanej ciemnej barwie głosu. Ukończyła Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie profesor Jadwigi Rappé w 2010 roku. Jest laureatką pierwszej nagrody Konkursu Wokalnego im. Ludomira Różyckiego w Gliwicach oraz trzeciej nagrody w Konkursie Wokalnym w Dusznikach Zdroju oraz finalistką Międzynarodowego Konkursu im. A. Campi.
Jeszcze podczas studiów, w 2008 roku, zadebiutowała na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej partią Lucindy w operze Kochanek wszystkich B. Galuppiego. Od października 2012 współpracuje z Teatrem Wielkim Operą Narodową przy produkcjach Manon Lescaut w reżyserii Mariusza Trelińskiego oraz Lohengrin w reżyserii Antony’ego McDonalda.
W latach 2013-2015 Wanda Franek była adeptką Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim Operze Narodowej, gdzie współpracowała z Eytanem Pessenem, Matthiasem Rexrothem oraz Izabelą Kłosińską. W 2014 roku w ramach programu Aldeburgh Music, zadebiutowała na deskach Snape Maltings w Aldeburgh, Wielka Brytania, gdzie zaśpiewała partię Amora w Koronacji Poppei C. Monteverdiego w reżyserii Daisy Evans. W tym samym roku rozpoczęła współpracę z Operą Krakowską przy koprodukcji z Trondheim Symfoniorkester Mefistofelesa A. Boito w reżyserii Tomasza Koniny.
Wiosną 2015 roku zaśpiewała po raz pierwszy partię Doroty w operze J. Stefaniego Cud albo Krakowiaki i Górale w Teatrze Wielkim Operze Narodowej, wystąpiła w roli królowej Erenice w Sosarme G. F. Händla z towarzyszeniem Capelli Cracoviensis oraz na Festiwalu Mozartowskim Warszawskiej Opery Kameralnej wykonując koncertowe wersje najpiękniejszych arii z oper W. A. Mozarta. W listopadzie 2015 wystąpiła w produkcji Opery Narodowej Straszny dwór w reżyserii Davida Pountneya pod batutą Andryi’a Yurkevicha jako Stara niewiasta.
W sezonie 2016/2017 artystka zadebiutowała w partiach Mercedes w premierowej realizacji Carmen G. Bizeta oraz Suzuki w Madamie Butterfly G. Pucciniego w Operze na Zamku w Szczecinie. Następnie wystąpiła ponownie w roli Starej niewiasty w Strasznym dworze w Teatrze Wielkim Operze Narodowej.
Wanda Franek koncertowała między innymi z Jerzym Maksymiukiem, Tadeuszem Strugałą, Tadeuszem Wojciechowskim, Władysławem Kłosiewiczem czy Ewą Strusińską.
Olga Siemieńczuk – sopran, ur. w 1989 w Białymstoku, gdzie ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im I. J. Paderewskiego w klasie fortepianu. W 2014 roku ukończyła z wyróżnieniem studia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu solowego Jolanty Janucik. W 2015 roku została absolwentką Podyplomowego Studium Pieśni na tejże uczelni. Obecnie pozostaje pod opieką wokalną Olgi Pasiecznik i Cezarego Szyfmana. W maju 2014 roku zdobyła Nagrodę Specjalną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Jakuba Pustiny (Czechy), a w kwietniu 2016 roku wraz z pianistką Karoliną Czechowską uzyskały tytuł finalistek XIX Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej im. K. Bacewicza w Łodzi. Na scenie operowej debiutowała na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w studenckiej produkcji Sen nocy letniej Brittena. Poza tym występowała m.in. jako Colette w Le Devin du village Rousseau (Rheinsberg, Niemcy), Eurilla w Orlando Paladino Haydna (Włochy, Austria, Słowenia, Chorwacja) i Zerlina w operze Don Giovanni Mozarta (projekt Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina; Warszawska Opera Kameralna). W 2014 r. kreowała rolę Sie w operze Wasserstimmen Dariusza Przybylskiego oraz partie Kobiety i Marzanny w Labiryncie Orfeja Nikolet Burzyńskiej. W 2015 roku zdobyła entuzjastyczne recenzje po wykonaniu głównej partii żeńskiej w kameralnej operze Sacred Emily Eunho Changa. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Rudolfa Piernaya (Guildhall School of Music and Drama, Londyn), Urszulę Kryger (Akademia Muzyczna im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi), Axel Bauni (Universität der Künste, Berlin) i Agatę Zubel.
Rafał Grozdew – tenor, doktor sztuk muzycznych w dziedzinie wokalistyki. Absolwent studiów Wokalno-Aktorskich pod kierunkiem Prof. Wiesławy Maliszewskiej na Akademii Muzycznej im.: St. Moniuszki w Gdańsku oraz Wydziału Zarządzania Kulturą na Uniwersytecie Warszawskim. Swoje umiejętności wokalne kształcił także pod kierunkiem wybitnej śpiewaczki Mariny Hristovej. Karierę wokalną rozpoczął w wieku piętnastu lat koncertując z Chórem Violletty Bieleckiej (m. in.: w Filharmonii Berlińskiej). Jest laureatem konkursu „Polskiej Muzyki Wokalnej”. Brał także udział w „Koncercie Młodych Talentów” w Helu. Występował na deskach teatrów europejskich (m. in.: Stadttheater Schaffhausen, Kurtheater Baden, Theater Winterthur, Theatre Vevey w Szwajcarii, Theatre d’Esch w Luxemburgu, Theater Worms oraz Neues Theater w Niemczech, Hering Theater, Musikteatert Vejle, Albertslund Musik Teatert w Danii), a także w Polsce (Państwowa Opera Bałtycka, Teatr Narodowy w Warszawie) oraz w Filharmoniach: Bałtyckiej, Szczecińskiej, Poznańskiej, Świętokrzyskiej, Białostockiej, Łomżyńskiej, Słupskiej. Brał udział w spektaklu muzycznym zorganizowanym z okazji 99-lecia Teatru Polskiego w Warszawie. Śpiewał na festiwalach: „Musica Sacra” w Gdyni, „Moniuszkowski Festiwal Podlasia” w Białymstoku, „Letni Fetiwal Nowego Miasta” w Warszawie, „Fryderyk Chopin na Uniwersytecie Warszawskim” oraz „Cantemus Omnes”. Współpracując z fundacją Collegium Musicum Uniwerytetu Warszawskiego zaprezentował projekty m.in. „Pieśni dla dwojga”, „Pieśni Kurpiowskie” K. Szymanowskiego oraz projekt operowy w ramach festiwalu „Dramma per musica”. Występował w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego podczas gali rozdania nagród „Koryfeusz Muzyki Polskiej”. Ma w swoim dorobku wiele koncertów oratoryjnych i kantatowych pod batutą Eckarta Manke, Janusza Przybylskiego, Jacka Rogali, Ewy Strusińskiej, Pawła Kosa-Nowickiego, Andrzeja Borzyma. Współpracuje zarówno z zespołami muzyki dawnej (Sine Nomine, Ars Nova, Sabionetta, Jerycho) jak i z muzykami alternatywnych grup muzycznych (Swoją Drogą, Kapela ze Wsi Warszawa, Kapela Do Szymanowskiego, DesOrient, Varsovia Manta) – tworząc projekty łączące brzmienia klasyczne z etnicznymi. Płyta „Etnofonie Kurpiowskie. Tribute to Szymanowski” z jego udziałem została nominowana do prestiżowej nagrody środowiska muzycznego „Koryfeusz Muzyki Polskiej” jako „Wydarzenie Roku”. Jego talent wokalny został dostrzeżony także przez kompozytorów, którzy pisali utwory specjalnie na jego głos (K. Dębski, M. Lorenc). Współpracował z Uniwersytetem Warszawskim, jako instruktor artystyczny Zespołu Pieśni i Tańca „Warszawianka”. Kompozytorzy K. Dębski i M. Lorenc tworzyli kompozycje przeznaczone specjalnie na jego głos. Koncerty z jego udziałem były transmitowane w Telewizji Polskiej: Gala wręczenia nagród „Za zasługi dla Polski i Polaków poza granicami kraju”(Zamek Królewski w Warszawie) oraz „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki” (doroczna akcja muzyczna na pl. Piłsudskiego w Warszawie organizowana we współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego).
Zasiadał w jury na konkursach wokalnych (m.in.: Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Giulio Perottiego w Ueckermünde w Niemczech).
Paweł Czekała – bas, kierownik artystyczny tegorocznej edycji Festiwalu Barok na Mazurach. Absolwent Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie w klasie prof. Kazimierza Pustelaka. Urodzony w Olecku w 1968 roku na Mazurach, gdzie rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia na waltorni pod kierunkiem Jana Orlika. Naukę kontynuował w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia w Białymstoku. Śpiew rozpoczął na Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie Stanisława Heimbergera, następnie na Akademii Muzycznej w Warszawie u prof. Edmunda Kossowskiego. Stale współpracuje z dr. hab. Arturem Stefanowiczem. Ukończył kursy wokalne pod kierunkiem prof. Ryszarda Karczykowskiego, Jana Van Elsackera, Kai Wessela, Rudolfa Piernaya, Izabeli Kłosińskiej, Mai Nosowskiej. Występował na scenach Teatru Wielkiego, Teatru Collegium Nobilium, Filharmonii Świętokrzyskiej, Warszawskiej Opery Kameralnej, Opery Nova w Bydgoszczy, Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym w Gdańsku, Polskim Radiu. W swoim repertuarze posiada zarówno partie operowe, jak i liczne dzieła oratoryjne. Wykonywał wielokrotnie Requiem oraz Mszę Koronacyjną W. A. Mozarta, Stabat Mater J. Haydna, Stabat Mater G. Rossiniego, Siedem Ostatnich Słów Chrystusa na Krzyżu J. Haydna, Kantaty J. S. Bacha, Oniegin P. Czajkowskiego (partia Gremina), Don Giovanni W. A. Mozarta (partia Komandora), Koronacja Poppei C. Monteverdiego (partia Seneki), Rodelinda G. F. Haendla (partia Garibalda), Sen nocy letniej B. Brittena (partia Pigwy), Krakowiacy i Górale (partia Bartłomieja), Burza H. Purcella (partia Prospera). Współpracował z dyrygentami, takimi jak: M. Kulczyńska, R. Janiak, D. Zimnicki, J. Przybylski, J. Rogala, J. Łukaszewski, P. Wajrak, W. Kłosiewicz.
Dariusz Zimnicki – absolwent Konserwatorium Wileńskiego (1997) oraz Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie specjalności dyrygentura chóralna (2002, klasa prof. Ryszarda Zimaka). W 2009 roku uzyskał stopień doktora sztuk muzycznych, a w 2015 roku stopień doktora habilitowanego.
W latach 2002-2004 jako dyrygent asystent był związany z Warszawską Operą Kameralną. Obecnie pracuje w macierzystej uczelni jako adiunkt w Katedrze Dyrygentury Chóralnej oraz jako dyrygent asystent chóru mieszanego UMFC, a także wydziałowego zespołu wokalnego.
Od roku 2004 prowadzi Chór Akademicki Politechniki Warszawskiej oraz Chór Archikatedry Warszawskiej. Z obydwoma zespołami aktywnie koncertuje, przygotowując bardzo zróżnicowane programy a cappella, jak również dzieła wokalno-instrumentalne. Wyróżnia się licznymi inicjatywami w wykonywaniu dzieł zapomnianych i nowo odkrytych w literaturze chóralnej. Z powodzeniem występuje na krajowych i zagranicznych festiwalach oraz konkursach (ponad 20 nagród). Jest współzałożycielem (2011) i dyrygentem chóru Tibi Domine przy parafii Najświętszego Zbawiciela w Warszawie.
Był stypendystą Ministra Kultury za wyróżniające osiągnięcia w nauce. Został laureatem trzeciej nagrody oraz nagrody indywidualnej za pracę nad interpretacją utworu Karola Szymanowskiego na ogólnopolskim konkursie dyrygentów chóralnych w Poznaniu w roku 2002.
Jest koordynatorem regionalnym ogólnopolskiego programu rozwoju chórów szkolnych Śpiewająca Polska. Prężnie działa jako organizator i współorganizator konkursów, festiwali oraz przeglądów chóralnych.
Udziela się jako juror, prelegent oraz ekspert w przedsięwzięciach na szczeblu regionalnym, ogólnopolskim i międzynarodowym.